جوشکاری الکتریکی که به عنوان دستگاه جوش برقی نیز شناخته می شود، عمدتاً به جریان برای حل کردن میله جوشکاری و پر کردن قفسه وجود خاکستر جوشکاری متکی است. اما جوشکار نقطه ای به طور عمده به جریان متکی است تا سطح دو فلز را برای جوش حل کند، فقط می تواند به روش جوشکاری استفاده شود که بلوک های فلزی همپوشانی دارند، احساس می کنید جوش قوی نیست، از جمله جوشکاری نقطه ای قبل از نیاز به تمیز کردن جوش. سطح برای اطمینان از تمیز بودن، در غیر این صورت آسان برای جوش. جوشکار استفاده از اتصال کوتاه لحظه ای است که قطب های مثبت و منفی در اثر حرارت بالا بر روی مواد جوش و مواد جوش ایجاد می شود، به طوری که هدف از پیوند تماس است. ساختار آن بسیار ساده است و یک ترانسفورماتور پرقدرت است. دستگاه جوش را می توان به طور کلی به دو نوع توان خروجی تقسیم کرد، یکی برق AC و دیگری برق DC.
سه نوع جوشکار نقطه ای در استفاده رایج وجود دارد: DC، AC و پالس. اصل کار جوشکار نقطه ای این است که قطعات جوش داده شده توسط گرمای مقاومتی ایجاد شده توسط سطح تماس اتصال و ناحیه مجاور ترکیب و جوش داده می شوند.
مزایای دستگاه جوش نقطه ای: دستگاه جوش نقطه ای انرژی الکتریکی را به انرژی گرمایی تبدیل می کند، زمان گرمایش کوتاه، گرمای متمرکز، ناحیه تحت تاثیر حرارت کوچک، تغییر شکل و تنش کوچک، معمولاً نیازی به ترتیب دادن فرآیند اصلاح و عملیات حرارتی پس از جوشکاری نیست. عدم نیاز به فلزات پرکننده مانند میله و سیم جوش، مواد جوشکاری مانند اکسیژن، استیلن و آرگون و .... و هزینه جوش کم است.
جوشکار نقطه ای از دمای بالا ناشی از اتصال کوتاه گذرا الکترودهای مثبت و منفی استفاده می کند و جوشکار الکتریکی از مقاومت جریان برای گرما از طریق جوشکاری حرارتی استفاده می کند. بنابراین، اگرچه این دو بر روی اصول متفاوتی کار می کنند، اما هنوز همپوشانی قابل توجهی در محدوده خاص کاربردها وجود دارد.
