جوش نقطه ای توسط دستگاه جوش مقاومتی یک روش جوشکاری تحت فشار است که از جریان الکتریکی برای جوشکاری با توجه به گرمای مقاومتی ایجاد شده توسط اتصال، پس از تطبیق قطعه کار با توجه به فشار اعمال شده توسط الکترود استفاده می کند. متعلق به راندمان بالا تولید و ساخت جوش تحت فشار است و برای صنایع فرآوری و ساخت مانند صنایع سبک مناسب است.
ماهیت واقعی فرآیند جوشکاری نقطه‌ای مقاومتی استفاده از گرمای مقاومتی و مقدار زیادی انرژی تغییر شکل پلاستیک در خود ناحیه جوش برای ایجاد پیوندهای فلزی بین دو سطح جداگانه با اتم‌های فلز نزدیک به یکدیگر در فاصله شبکه است. مقاومت جوش نقطه ای نه تنها به نوع فلز، بلکه به عملیات حرارتی، روش پردازش تولید و دمای فلز نیز بستگی دارد. مقاومت تماس برای مدت زمان کوتاهی وجود دارد و معمولاً در مراحل اولیه جوشکاری در حدود دو لایه وجود دارد: هنگامی که یک لایه اکسید ضخیم روی سطح قطعه کار و الکترود به میزان مناسبی تجمع می یابد، باعث افزایش مقاومت می شود. ، هدایت جریان را غیرممکن می کند.
اگر سطح قطعه کار نسبتاً تمیز باشد، قطعه کار به دلیل ناهمگنی میکروسکوپی سطح، تنها می تواند نقاط تماس را به صورت موضعی روی سطح ناهموار ایجاد کند و جریان در نقطه تماس کوچکتر می شود و در نتیجه خطوط جریان بسته می شود. نقطه تماس، بنابراین مقاومت در نقطه تماس افزایش می یابد. مقاومت و سختی آلیاژهای مس معمولاً در مقایسه با مقاومت بین قطعه کار REW و RC کمتر از قطعه کار است و بنابراین تأثیر کمتری بر هسته ذوب دارد.
هنگامی که قطعه کار و الکترود تعیین می شوند، مقاومت قطعه کار به مقاومت آن بستگی دارد. بنابراین، مقاومت جزء مهمی از مواد جوش است. فلزات با مقاومت بالا (به عنوان مثال فولاد ضد زنگ) فلزات با رسانایی کم، هدایت الکتریکی خوبی دارند (به عنوان مثال. آلیاژهای آلومینیوم). مقاومت نه تنها به نوع فلز، بلکه به عملیات حرارتی، روش پردازش تولید و دمای فلز نیز بستگی دارد. هر الکترود جوش نقطه ای دارای سیستم فشار منحصر به فرد خود است تا کیفیت هر اتصال جوش نقطه ای را تضمین کند.
