องค์ประกอบและหลักการทำงานของการเชื่อมต้านทานคืออะไร?

เครื่องเชื่อมแบบต้านทาน (เครื่องเชื่อมแบบจุด) ประกอบด้วยแหล่งจ่ายไฟ อิเล็กโทรด กลไกการอัดแรงดันและระบบควบคุม อิเล็กโทรดทำจากโลหะผสมทองแดงที่มีความแข็งแรงสูง และระบายความร้อนด้วยน้ำภายใน (หรือภายนอก) กลไกการอัดแรงดันอาจเป็นแบบแมนนวล แรงดันอากาศ หรือกลไกไฮดรอลิก

ความซับซ้อนของระบบควบคุมขึ้นอยู่กับคุณภาพการเชื่อมที่ต้องการ เมื่อควบคุมโดยอิเล็กทรอนิกส์หรือไมโครโปรเซสเซอร์ จะสามารถควบคุมกระบวนการเชื่อมทั้งหมดได้โดยอัตโนมัติและแม่นยำ และปรับปรุงความเสถียร เครื่องเชื่อมความต้านทานไฟฟ้ากระแสสลับที่ใช้แหล่งจ่ายไฟกระแสสลับ 50 เฮิรตซ์โดยทั่วไปจะใช้สเต็ปดาวน์ แรงดันไฟฟ้ารองที่ไม่มีโหลดของหม้อแปลงอยู่ที่ประมาณ 1 ถึง 36 โวลต์ กระแสมีตั้งแต่หลายพันถึงหมื่นแอมแปร์ และพลังงานไฟฟ้าสามารถเข้าถึงได้ มากกว่า 1,000 เควีเอ

เครื่องเชื่อมแบบต้านทานส่วนใหญ่จะใช้ในการเชื่อมวัสดุเหล็ก เครื่องเชื่อมที่ใช้แหล่งพลังงานความถี่ต่ำเรียกว่าเครื่องเชื่อมต้านทานความถี่ต่ำ ซึ่งสามารถเชื่อมวัสดุที่เป็นเหล็กและโลหะที่ไม่ใช่เหล็กได้ เครื่องเชื่อมที่ใช้ DC พัลส์ การจัดเก็บพลังงานของตัวเก็บประจุ และแหล่งพลังงานที่เรียงกระแสทุติยภูมิเรียกว่าเครื่องเชื่อมต้านทานกระแสตรงสำหรับการเชื่อมโลหะที่ไม่ใช่เหล็กและวัสดุที่เป็นเหล็ก

วิธีการเชื่อมโดยการใช้แรงดันในการเชื่อมผ่านอิเล็กโทรด และใช้ความร้อนต้านทานที่เกิดจากกระแสไฟฟ้าที่ไหลผ่านจุดสัมผัส เรียกอีกอย่างว่าการเชื่อมแบบสัมผัส รูปแบบของการเชื่อมต้านทาน ได้แก่ การเชื่อมแบบจุด การเชื่อมแบบฉายภาพ การเชื่อมตะเข็บ และการเชื่อมแบบชน การเชื่อมด้วยความต้านทานให้ผลผลิตสูงและง่ายต่อการใช้เครื่องจักรและระบบอัตโนมัติ แต่เครื่องเชื่อมที่จำเป็นมีความซับซ้อนและใช้พลังงานจำนวนมาก และส่วนใหญ่จะใช้สำหรับการผลิตจำนวนมาก